birden düşüyor yüzüm

yenilgiye durmuş ölüm hali

dökülüyor kalıntılar

sonunda zamana kırılıyorum

bildiğim öğütleri unutuyorum

hangi rüzgara versem kendimi

ıslak kokusu toprağın

ölümü anımsatıyor

bir ateş böceğine

fısıldıyorum

düşlediklerimi

işte !…mayısın

cömert yüzü

dolunayı sabaha

uğurladığım gökyüzü

sevinç yorgunu kollarım

uzansam güneşe dokunacağım

eylül demleniyor başımda

alıyor sancılarımı yıl izi

sabır diyorlar adına…