Kapımı araladım

gelen sahibimdi

tenimde kaldı gözyaşı

geceye uzadı ışıklarım

uzakların çağrısını

aldı ve gitti

çöle düştü yüreğim

ötelerde kaldım

çoğaldı yokluğu

dilimde alıngan adı gidenin

ne diller dokundu

suskunluğuma

kaç iklim sardı tutkulu

gizli bahçelere ektim umudu

İlgisiz mekanlara taşıdım gözlerini

dilsiz duvarlar yıkıldı

yokluğuna taşındı

içimde ki masum çocuk

yaşamak isterdi

sisli sabahlarında

sensizlik sardı tenimi

bensiz yürüyorum

bir dilim kaldı sevda

ne söylediğini bilmiyor hasret

soluk alamıyorum

tükendi kokusu teninin

bunun için döküldüm

sisli sabahlara

sınırlar çizildi

içlenmeler sardı İzmir i

yüzümdeki serin rüzgar değil

karanlığın değdi

hedefsiz başlangıçsız yollara düştüm

sislerin içinde ki senden

ışığa kavuşacaktım

kızgın ateşine tan yerinin

istersen dokunacaktım

bir günlük kelebek olmak yeterdi yanında

körfez gibi karıştı renklerim

dudakların değse tuzuma durulacaktım.