Ey! … bizi

altında saklayan güller

sıcak toprak, sakin gökyüzü

ölümsüzlüğe yeşeren yaprak

gözlerim seyirci

gözlerim ıslak

alıngan kimsesizlik

dar geldi bedenime

eylül ışıklarında yüzün

buram buram sevda tütüyor

şimdi gizli bahçede

kimbilir kaç mevsim gittik

kaç değişim yaşadık mutlu , esrik

yaban güllerinde kaldı tenin kokusu

her solukta kaybetme korkusu

yokluğa davet

ölümüne dirilik

ete, kemiğe büründü

HASRET.