Ah!…ne boş sinsi kelimeler lanet duvarlar
içlenmiş bir çocuk var dilimde
hedef almış kuş uykusu gözlerimi
özgürlük belirsiz liman
zaman dar
demir alamam
kaptan söyler misin
hangi yöne gider bu gemi
dalga boyu nadasa mı kaldı umutlar
içim yağmur loş odalar boş
belki ana dilini öğretir
bana o yeni ülke
serilir dağlara
özgürlüğüm
ıssız tepelere
şiirler söylerim pembe buluta
gök gürler sessizlik biter
gözü pek bir martı
çeker burnunu
bilmediğim hayatı
anlatır bana
kaç sevgi doğar
bir sözden kim bilir
ışık alır yüzümü şaşırır tenim
kaç yıllı yoldan
döner de yorulmaz kalbim
‘’burnumda ninemin
tarçınlı kurabiye kokusu’’
çıplağım üstelik bir o kadar sevgisiz aç
sever , sarmalar
giydirir içimi
cömerttir elleri yağmur gibi
bu yüzden düş kurarım düş
geç kalmış
bulutun gözüne
koynumda sevdiklerimin kokusu
çözülür donan nehirlerim
yürür yitirdiğim su
haydi kaptan kalk
bak fırtına çıkacak
tam ısınırım ,
zaman soğur
biter kuş uykusu
sonsuzluk bensiz yürür
hep ölmeyen yarım …akar durur…