Beni sana son kez armağan ettim

güneşe dokundun hiç uzanmadan

bir düş gibi seni bin kez yaşadım

anladım ki canımdan can gibi gittin

Sessizce çekildim gönül evinden

tenin kokusunu son kez soludum

ne seni unuttum ne tövbe ettim

seni bana getiren güne şükrettim

Tanrım benim gibi mi sevdi her kulun

bedenim yanarken gönlüm üşüyor

hayatı çaresiz toprağa mahkum

yalnız bir ağaç gibi içim çürüyor.