gözüme yansıyan ışıktan
İzmir doğuyordu
ilk çığlığım küçücüktü

babamın başında
bayram rüzgarları
yüzün güneş yangını
tenim yedi renk
ak göğsün bir tadımlık hayattı anne

öğrettin ki yaşamak, huzurla güzel
ekmek kokusu gibi içime çektiğim
çiçek eker ellerin sabah akşam
yüreğimi bekleyen arda
boyunca serinlediğim
bak yine düşler sarıyorum içime
kimin yakamozuna
takılsa gözlerim
hedefi ıskalıyorum
kurudum bir ırmak kenarında
ezberimde çocuk masalları
sevmeyi bekliyorum anne
zaman başımda
yakamı bırakmayan
ödünç iğreti zaman
gözlerimi örtüyorum
gecenin üstüne
suskunluk öpüyor
dudaklarımdan
şarkılar tükettim
bir hoyratın ellerine
hayatı dokuyorum soğuk gecelere
fırtınalı deniz ve küçük tekne
bir batıp / bir çıkıyorum
huzur limanı düşlerimde
yine kaç çığlık saplandı içime
korkuyorum anne…