bir gün bırakıp da kenti konağı

kucaklar özlemle

doğayı insan

yeniden varolup

tazelenirken

bulur yitirdiği

sılayı insan

ne kentin kahreden

kirli havası

ne dostun sancısı

ne dil yarası

yeşilin o büyülü rüyası

bulur yitirdiği

sılayı insan..