Hüzün gözlerime dön bak

ürkek adını

tutsak aldı sis

dilsiz gölgelerde

titrek yüzün

umudu siliyor takvimden

h e r y e n i g ü n

kimi zaman onarmak

eski yaraları

çaresiz olma diye

çaresiz kalmak

kapıda gölgen erguvan

dal tomurcuğu umut

d i r i l d i ö l ü z a m a n

çırılçıplak soyunup

geçmiş iklimler den

aynı düşe durduk

göz göze

pencerelerde yakamoz renkli

davetsiz şafak

b i z d o n a t t ı k o n c a k a r a n l ı ğ ı… y a n a r a k