Güz’ün

suskun yanında

soyunmuş bir ağaç var

açık güçlü dalları

güneşe bakar

ne rüzgarlar farkında

ne de kırgın uzaklar

kızıl toprak altında

renkleri kanar

işte! … yaslandığın dal

senden kalan har

yorgun düşen çığlıklar

bekleyen kadar

işte! …sevdanın izi

okşayan rüzgar

tomurcuklanır sabır

umuttur yollar

kimsesiz lal gibi

sanki bedensiz

canı boşlukta kalmış

belli ki evsiz

yansa da sarıyor

ateşi sessiz

yüzünde

sabırla çoğalan yıllar

güz’ün

suskun yanında

soyunmuş bir ağaç var.