Blog

’Kim ki İnancı Ölümle Büyütür - (Madımak anısına) Şüphesiz seb/eb/sizdiniz Bir şehire azdı elleriniz din/siz/miydiniz? göğüm güneşe küs durdu onbeş zaman ölümü tattım sebep neydi belki hiçbir şey yürüdü göğün kalbine otuzyedi can gün döndü semah o gün/ bu gün Sivas duman derinden hiç bir ev böyle bakmamıştı güneşe büyüdü yer gök ağrıyan her yerinden sustu ezan... belki zamansızdı zaman bin kapıdan hu yürekler dap- dar hiç bilmediniz mi kalu beladan dümensiz şeriatın kaç tapusu var bir şehri öpmeye gelmişti...


Continue Reading »

aldı başını gitti sıkıntım bahçeler öyle görünmez oldu tırısa kalkmış tay gibi hızlı ve ritimli kapana kısılmış yaralı hayvan gibi öfkeli bir deniz ki deli mi deli tuz, buz bastım yaralarıma ışıklarımı yakıp günün gözüne bir ağaç gölgesini giydirdim çapkın otlar, akşamdan kalma adımlarım denk değil yine de sevindirdim bir martı kanadı gönül yüküm dileyene gönderdim şimdi! demirliyorum gül renkli sabahın eteğine kente sığmıyor yerim, göğüm bahar telaşı dağ yollarında çimleri çiçekleri aldatıyor kentin kirli...


Continue Reading »

bazen her bahar aşktır tendeki gizemli cevher gitme zamanı geldiyse eğer dökülür şiir üç harf… kafiye gürler yenik düşer aşk kanayan ayrılık fısıltıya döner çığlık yorgun martı kanatlarında ölü sözcükler zamandır beklenen yeni iklimler bin şiir yıkanır taşa oyulan söze her acıya bir şiir her anıya bir dize düşsel yolculuk zamanda bazen bahar da insanı incitir.


Continue Reading »

bir çığlık ekledim dudaklarıma öptüm eski günlükleri başucumda içimi sızlatan bir resim farkında değildim amma o zaman Tanrı tutardı günahsız ellerimi güne ışırdı kalbimi okşayan her masal anne kucağında bulurdum sevdiklerimi hayatı taşırdım bir okul çantasında her akşam çok ağrıyan yerlerimi kalbimi öperdi babam yorgun güne ödül sevgi rengi mavi tül büyütürdüm çocuk düşlerimi…


Continue Reading »

bu kentin rüzgarları hep sevmeye varıyor korkuyorum körfeze tutulan çocukluğumdan dilimde içli bir Ege türküsü kumru bakışlı aynam gtmiyor ıtır kokulu ergenliğim gönüllü düş oyunumdan işte! ...iskelede kalan son gemi ve ağlarda unutulan bir parça zaman deniz yüzü gözlerde yüzsem de her an yine İzmir’dir suyun üstünde bizden... fazla kalan yemin olsun içlenmeyeceğim silinsem de hayatın seyir defterinden yalansa çarpsın yosun kokusu yüreğimi her dizesi İzmir di şiirlerimin Ege mavisidir soluk yüzümü okşayan.


Continue Reading »

Tanrılar kenti, incisiyim sahillerin batının pırıltısıdır, kıvrımlarım yaşlı kadının dilinden ve yıldızların beş bin yılı anlatacağım dinleyin... lavanta çiçekleri kokusunda rüzgarlı tepelerin görkemli soluğudur sevgim dantel dokulu mavisiydi seviştiğim… Ege nin hissedin... tanrılar sofrasında Zeus un oğlu Frigya kralı Tantalos un burun kanatlarından süzülen nefestim Homeros, büyük İskender in ölümsüz sırrı... dağlı amazonların erili düşlerinin doruğu Sezar,Umur bey, Aristides in Atatürk,Çakabey, Atilla nın sevgilisi nam...


Continue Reading »

Denizi kıyılara bıraktım yağmuru bulutlara geceyi akşam alacasına yakıştı adınız dudağıma büyüyor kalbime taktığınız çiçek büyüdükçe yalnızlığım geçecek işte dokuduğunuz gerçek ve yaktığınız son ışık yansıyor zamandan içeri bir kadife çiçeğinde açıldı yokluğunuz iyi ki doğdunuz.


Continue Reading »

sevmiyor doğrucu yanım şu gölgeleri bu karanlık geceyi bağışlayan hangi el? kayıyor yıldızlar bak! ... yalancı ay kaç yaranız varsa alın…ölümcül bedenimden kaç gölge kabus gibi kuşattıysa evimi güneş göçsün gittiği dönenceye kadar soluğun en kirli hanesinde üryan kalayım ilk yaradılıştan günahlı ellerim tek bu evrene sığmayan ben değilim bir o kadar bana benzer kimler var.


Continue Reading »

Sen ki o gözlerle neler görürsün o gözleri yaratanın neler gördüğünü düşün... Balçık çamur derler aslın hamuru toprak neden bekler yağan yağmuru bırak sınırlanmış bencil guruhu ruhu sevgi besler unutma bunu kavra taksim eyle istersen hükmet istersen köle ol İstersen yönet bedene hakim ol ruhunu keşfet onun varlığıdır aslın vucudu..


Continue Reading »

Biz yedi kat yer altından yedi kat gök yüzüne Tanrısal ödüllerle belenmiştik sevgisizlik tutsak etti bizi ruhumuzu yedi bencillik tek gerçeğini hayatın bilmedik gri dünyalar yarattık renksiz korkular özümüzü inkar ettik çıkara yenik düştü can Bir kuruşa söndü hayatlar...


Continue Reading »