Bir bahçe dileniyor

bulut çekiyor canı

baygın düşmüş

gözleri kırgın

gözleri ağlamaklı

bin bahçe ölüyor

kim sevecek yüzünü

serince elleri biraz

bu… kabuktaki

ölüm uykusu olmalı…

nerede dalında

elma…olgun kiraz

nerede ıslak toprak kokusu

nerede yağmurun cömertliği

insanlar çaresiz

çölleştikçe yaz

avuçlar hep gökyüzü

avuçlar ıslanmaz

sarıyor kanayan gözünü

tomurcuk

bir düş

teninde boncuk,boncuk

son bahçe d/illeniyor gökyüzüne…

”su olmazsa toprak doğurmaz”…