aklımı çeldin

kalbime ince bir yol çizdin

dönüşü yok.

ve…ben şimdi

tenime iliştirdiğim

son kırıntıları

alıp gidiyorum

ayrılığı imgeleyen

ne varsa yaktım

sessiz bir ırmağa

akıyor bedenim

gülüşüm suskun dünden

düşe kuruyan çiçek

sabun köpüğü gibi şeffaf

bir bulut kadar hafif

ötelere geçsem suyun gözünden.

hiçbir şey olmak varken

bir sabah düşsem yüzüne…